Emma was jarig op 2 augustus. Op woensdag (29 juli) zei ik tegen Marcel “We moeten niet vergeten een kaart aan Emma te sturen”. Marcel`s antwoord was “Waarom gaan we niet naar haar toe?”….

Bijna 800 km naar het zuiden rijden, in de drukste periode van het jaar? Zaterdag zou het namelijk code “zwart” zijn en vrijdag code “rood” op de wegen. We kunnen op donderdagmiddag gaan rijden. Het is belangrijk dat we op “rode vrijdag” voorbij Orleans zijn.

Het zou waanzin zijn om donderdag in één ruk door te rijden. Dus een hotelletje zoeken.

We stoppen regelmatig in Argenton-sur-Creuse. Dit leuke dorp ligt aan de cross-roads in het Centre en op zo`n 300 km van StGé. En bij het restaurant waar we dan lunchen is ook een hotel “Beauséjour” gevestigd en ja, ze hadden nog een kamer vrij. Zo gezegd, zo gedaan.

Marcel moest nog een paar administratieve zaken in de ochtend afhandelen, en na de lunch zaten we om 14.30 in de auto. Geen files onderweg, zelfs de N118 gaf geen problemen.

Aangekomen op onze bestemming hebben we ingecheckt, een ruime comfortabele driepersoonskamer met een jaren zestig behangetje, een ruime badkamer en een moderne ventilator, het was nog steeds meer dan 35 graden. `s Avonds hebben we door Argenton gekuierd en aan de waterkant gezeten. Op vrijdag hoefden we nog slechts 450 km te rijden.

Het waren een paar leuke dagen in het zuiden. Marcel heeft gekookt, we hebben gekletst bij een glas pastis, rode en witte wijn, en Nederlandse TV gekeken. Emma nodigde ons uit voor een verjaardag lunch bij Le Commerce in Mirepoix. Het heeft een traditionele keuken en het personeel is de afgelopen tien jaar niet veranderd en ook mevrouw de eigenaresse, ver voorbij de pensioenleeftijd, heeft nog steeds dezelfde hair coupe. Het is een restaurant dat ik ten volle kan aanbevelen.

Op maandag zijn we in een ruk naar huis gereden, dat wil zeggen, zonder overnachting. We zijn natuurlijk, en bijna vanzelfsprekend, bij Siranouche en Hans gestopt voor de lunch. De verdere 560 km naar huis verliepen soepeltjes, ondanks een brandende vrachtwagen bij de péage barrière van Saint Arnoult, de laatste en grote voor Parijs. Via de radio wisten we van de omleiding over een parkeerplaats en we verloren amper tijd, behalve dan voor die dikke Belg in een camper die niet bij de betaalmachine kon, niet uitstapte en wachtte tot iemand van het personeel hem kwam helpen…

Maartje